Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Η κυρία Ε.



" Η κυρία Ε. πλήττει. Τριάντα πέντε χρόνια παντρεμένη και ποτέ δεν ξύπνησε χαμογελαστή. Όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν βρήκε την αιτία της μοναξιάς της. Κάθε φορά που κάτι δεν της άρεσε, έβαζε τις φωνές. Έτσι πίστευε ότι θα αλλάξουν τα πράγματα. Έτσι νόμιζε πως θα γίνει ευτυχισμένη.

Η κυρία Ε. τον τελευταίο καιρό ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Παλαιότερα δεν θα το έβαζε στο στόμα της. Θα στεκόταν πάνω από τον καναπέ και θα φώναζε στον κύριο Κ. που αφιερώνει μέρες ολόκληρες στην οθόνη της τηλεόρασης. Ύστερα θα επέστρεφε στην βαρετή και ανούσια καθημερινότητα της, με τα μάτια στο πάτωμα και το βλέμμα στραμμένο μέσα της να προδίδει στεναχώρια και απόγνωση.


Η κυρία Ε. κουράστηκε να φωνάζει. Ίσα που διαμαρτύρεται για τα άπλυτα πιάτα στον νεροχύτη. Τώρα συζητάει με τον άντρα της για το ποδόσφαιρο και τις προκρίσεις. Παίζει στοιχήματα,βλέπει τους αγώνες μαζί του και ίσως κάνει τις ουσιαστικότερες συζητήσεις που έχουν γίνει ποτέ στον έγγαμο βίο τους.

Η κυρία Ε. κάποιες φορές ρωτάει τον άντρα της γιατί δεν έρχεται ποτέ μαζί της στα μαγαζιά. Ο κύριος Κ. μένει σιωπηλός καθώς σηκώνει το μπουκάλι της μπύρας από το τραπέζι. Η κυρία Ε. όταν αντιλαμβάνεται πως η σιωπή γίνεται επικίνδυνη ρωτάει το σκορ του χθεσινού αγώνα. Η ζωή τους πια θα είναι όμορφη,χωρίς φωνές και καβγάδες."

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Αναμονή


Η αναμονή είναι μια επανάληψη που με εκπλήσσει διαρκώς. Ίσως η μοναδική επανάληψη που κρύβει έκπληξη. Έρχεται λίγο μετά την γέννηση μιας προσδοκίας ή την λήξη της. Η μοναδικότητα της αποκαλύπτεται κάθε φορά που αδιαφορεί για τα πεπραγμένα και σε βάζει στο παραμύθι του αιφνιδιασμού.

Ο λόγος που η ζωή συνεχίζεται(τι κλισέ!) είναι η αναμονή. Ο λόγος που η ζωή τελειώνει πριν το σχεδιάσεις είναι πάλι η αναμονή. Σου δίνει απλόχερα την ψευδαίσθηση πως έχεις μια αιωνιότητα να περιμένεις και μια ακόμη για να ζήσεις όσα περίμενες. Μην απορείς που δεν είσαι εσύ αυτός που την ορίζει. Μην απελπίζεσαι στην σκέψη πως ενυπάρχει μέσα σου και δεν είναι ένα ξένο σώμα που μπορεί να βγει με εγχείρηση. Δέξου την και υποκλίσου στο μεγαλείο της.

Είναι φορές που ο χρόνος του κόσμου τελειώνει απότομα και η αναμονή σιωπά. Οι τελευταίες ώρες είναι ελάχιστες και συ την μισείς τόσο πολύ που σχεδίασες ολόκληρη την ζωή σου πάνω στο είδωλο της. Δεν διεκδίκησες τίποτα από όσα σου αναλογούσαν γιατί περίμενες πως θα έρθουν τα επόμενα. Περίμενες πως τα επόμενα θα είναι καλύτερα και θα έρθουν άκοπα. Πιστεύεις μέχρι και το τελευταίο λεπτό πως η ζωή σου χρωστάει και περιμένεις να αλλάξει για σένα την μάταια φύση της. Άδικα περιμένεις.

Όταν σωθείς, όμως, από το παράλογο του κόσμου και κοιτάξεις το ρολόι και τον καθρέφτη σου θα αγαπήσεις την αναμονή όπως πρώτα. Θα σκεφτείς πως υπερβάλλεις και πως οι ώρες που σου απομένουν δεν είναι καν μετρήσιμες. Θα πάρεις πρωτοβουλία να μιλήσεις σε άτομα που γνωρίζεις εκ των προτέρων πως θα σου απαντήσουν μια φορά κι ας συνεχίσεις να μιλάς. Θα σκέφτεσαι, όμως, τις απαντήσεις σου στις πιθανές ανταποκρίσεις του. Θα σκορπιστείς στο παρόν σου με έναν τρόπο που δεν θα το έκανες ποτέ κι ας ξέρεις πως αυτό δεν θα φέρει καμία αλλαγή. Θα σκέφτεσαι, όμως, πως κάτι αλλάζει. Θα προσπεράσεις τα ανεπιθύμητα ξεσπάσματα στα λεωφορεία κι ας μην έχεις ηρεμήσει ακόμα από το τελευταίο. Θα σκέφτεσαι, όμως, πως είναι το τελευταίο.

Περιμένεις κάποιο συμπέρασμα; Κακώς.
Δεν γνωρίζω τίποτα.
Απλώς περιμένω.

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Ντροπή.


Εγώ δεν την γνώριζα.
Για να είμαι ειλικρινής.
Καμιά θέση δεν είχε στις ταυτότητες των επιθυμιών μου.
Για να είμαι ειλικρινής.
Θεωρούσα ανόητους όσους την έδειχναν με το δάχτυλο τους σαν να είναι ο φταίχτης της υποκρισίας τους.
Για να είμαι ειλικρινής.
Μέχρι που εμφανίστηκε μπροστά μου.
Για να είμαι ειλικρινής.
Μπήκε από τις πόρτες που αφήνω ανοιχτές για να μπαίνουν που και που παρουσίες.
Για να είμαι ειλικρινής.
Στην αρχή κρυβόταν.
Για να είμαι ειλικρινής.
Όταν,όμως,έπρεπε να κλείσω την πόρτα για να πάρει η παρουσία μορφή,άρχισε να εισβάλλει διακριτικά στον χώρο μου.
Για να είμαι ειλικρινής.
Στην αρχή στάθηκε μπροστά στην πόρτα για να νιώσω ενοχές για τις παρουσίες που μείναν απ' έξω.
Για να είμαι ειλικρινής.
Και το κατάφερε.
Για να είμαι ειλικρινής.
Ύστερα άνοιξε την πόρτα,βγήκε έξω και έκλαιγε δυνατά και ψεύτικα.
Για να είμαι ειλικρινής.
Ήθελε να νιώσω ενοχές για την παρουσία που έμεινε στο δωμάτιο.
Για να είμαι ειλικρινής.
Και το κατάφερε.
Για να είμαι ειλικρινής.
Έτσι αποφάσισα να κλειδώνω την πόρτα στην πρώτη παρουσία που θα μπει μέσα από εδώ και πέρα.
Για να είμαι ειλικρινής.
Διαφορετικά θα εμφανίζεται προκλητικά πίσω από τις παρουσίες χωρίς να αντιλαμβάνονται γιατί έμειναν απ' έξω.
Για να είμαι ειλικρινής.
Αλήθεια, γιατί οι πόρτες δεν είχαν κλειδαριές και αρκούνταν μονάχα στην παρουσία κάποιου για να ανοίξουν;
Α,ναι ξέχασα.
Για να είμαι ειλικρινής.

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Πορτοκάλι.



Όπως έλεγε και η πολυαγαπημένη μου Δανάη στην Αττική Οδό

"Όλα στην ζωή μου τα έκανα γιατί είχα σοβαρό λόγο.
Πάντα είχα έναν λόγο.
Τώρα πλήττω.
Πλήττω χωρίς κανέναν σοβαρό λόγο.
Πλήττω πολύ σοβαρά όμως."


Τα ύψη μας μετριούνται.
Αρκεί να είναι το ένα δίπλα στο άλλο και να τα ενώνει η ίδια γη.
Διαφορετικά συγκρίνεις ένα πορτοκάλι με ένα φεγγάρι.
Μην σου φανεί περίεργο αν το φεγγάρι αρχίσει να παίρνει πορτοκαλί αποχρώσεις και το πορτοκάλι αρχίσει να μοιάζει με ουράνιο σώμα.
Η απάντηση βρίσκεται στο τι θες εσύ να δεις.



Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

Συνταγματικό Δίκαιο.


Ξέρεις τι θέλω;
Μουσική.
Να παίζει αδιάκοπα,σταματημό να μην έχει.
Να πεινάω,να κλαίω,να πεθαίνω και να παίζει.
Ένα soundtrack με το όνομα μου.
Θέλω να κλειστώ στις νότες της και να με συστήσουν στον κόσμο τους.
Στα μέτρα,στις παύσεις,στις πέντε γραμμές τους.
Τι νόμιζες;
Μόνο ο κόσμος έχει νόμους;
Σωστά νόμιζες.
Οι νότες άμα υπερβούν το μέτρο θα χαθεί η αρμονία.
Θα γεννηθεί,όμως,κάτι καινούργιο
Γιατί αυτό απαιτεί η αιωνιότητα.
Οι κανόνες είναι μόνο παροδική ισορροπία και υπόσχεση για κάτι παραπέρα.
Εγώ και συ μπλέκουμε με νόμους.
Έχεις καταλάβει ελπίζω τι σημαίνει αυτό.
Όχι;
Κοίτα μια πέτρα και θα καταλάβεις.


{Επαναλαμβάνομαι τραγικά. Συγγνώμη}