Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

Μεταπομυθοποίηση


Το αγκάθι που πληγώνει περισσότερο είναι η αίσθηση του μεγαλώνω. Χωρίς απαισιοδοξία και αρνητικά πρόσημα. Μόνο με μάτια βουτηγμένα στην κυριολεξία της ύπαρξης των πάντων. Απαγορεύονται τα άλλοθι διττής σημασίας και η ποιητική διάσταση των πραγμάτων μοιάζει πετραδάκι μπροστά στο ακέραιο τοίχωμα της αλήθειας του κόσμου που παραμονεύει στην γωνία. Και εκείνο που κλέβει δικαιώματα από την χαρά της ηλικίας είναι η απορία μου για το επόμενο βήμα της απομυθοποίησης. Περνούν τα χρόνια μοιρασμένα σε δουλειά, αντοχές και νοσταλγία εποχών ανάμεσα σε έναν αέρα αποπνικτικό και ψόφιο ή υπάρχει ακόμα χώρος και χρόνος για να αφομοιώνεις όλα αυτά και να μένεις πιστός στην ρίζα του εαυτού σου; Είναι στα αλήθεια τόσο αφελής η έκπληξη του ανθρώπου που τρέφεται με ζωντανά όνειρα μπροστά σε μια πραγματικότητα που αποσυντίθεται μέρα με την μέρα. Σχεδόν γραφική. Όμως η αλήθεια του καθένα δεν υποτάσσεται σε καμία φθορά. Κι αν καταλήξω, γυρνώντας από την δουλειά, να ακούω τα τραγούδια σαν φασαρία και κανένα να μην έρχεται να με σώζει από το βυθό της στιγμής, θα έχω προδώσει ολόκληρη την ζωή μου. Το ίδιο και αν κοιτάζω τους ανθρώπους που αγαπώ όπως κοιτάζω ένα γραφείο, το ίδιο και αν το γραφείο δηλώνει μόνο μια ξύλινη κατασκευή. Και ίσως ο ρομαντισμός να φαντάζει πολυτέλεια αλλά για μένα είναι θέμα επιβίωσης. Φοβάμαι την ζωή χωρίς εξορία. Και ο μόνος τρόπος να ζήσω είναι να μείνω σταθερή στα λάθη και στις συνήθειες που δηλώνουν μια ανεπαίσθητη ταυτότητα. Όλα εκείνα μας κρατούν σε τροχιά γύρω από την ομορφιά που κρύβει η συγκυρία του να υπάρχεις. Όλα εκείνα θα μας σώζουν. Πάντα. Γιατί όταν είσαι ο εαυτός σου, φοβάσαι μόνο όσο αντέχεις.
Και όσο σου αξίζει.

*Το κείμενο ανήκει στο τραγούδι

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Μεγέθη



Ό,τι έχει υπάρξει ολόκληρο δεν μπορεί να υπάρξει μισό.

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Παράθυρο


Ίσως η αχίλλειος πτέρνα της χειραγώγησης να είναι
η πίστη σε κάποια πίστη.
Ίσως και όχι.

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

Του κόσμου


Εκείνοι που έχουν ανάγκη να λυπούνται και να πενθούν
θα είναι πάντα μια σωτηρία του κόσμου.
Και πάντα λατρεμένοι.


Παρασκευή 12 Αυγούστου 2011

Παγκάκι


Οι άνθρωποι που δεν φοβήθηκες
δεν θα στο συγχωρήσουν ποτέ.

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

Τζούρα ευτυχίας


Το άδειο σπίτι είναι καθρέφτης. Κυκλοφορείς ανάμεσα στα έπιπλα, στα βάζα, στους τοίχους και είσαι παντού εσύ. Ο χρόνος τρέχει με τους νόμους της φύσης σε ένα τόπο που μεταμορφώνεται με τους νόμους του μυαλού. Αρμονία εντός και εκτός.
Χωράς στον εαυτό σου χωρίς συνέπειες.
Αν αυτό δεν είναι ευτυχία, τότε τι είναι;