Δικαίωμα

Λίγο πριν τις δώδεκα.
Απέφευγα να το ακούσω καιρό τώρα.
Ήξερα πως θα ανοίξει πόρτες που δεν θα ξέρω να γκρεμίσω όταν
θα κλείσουν.
Μα το αμάξι αργούσε και ο ήχος είχε εγκλωβιστεί γύρω μου.
Έχω σταματήσει να κάνω απολογισμούς.
Όλα είναι πιθανά και ανύπαρκτα σε μια διάθεση τόσο ρευστή.
Τη μια στιγμή ο απέναντι θα είναι πληρότητα και την άλλη περαστικός.
Εκτός από εκείνους που φοράνε το βλέμμα σου στην πιο καθημερινή τους πράξη.
Εκείνοι είναι δικοί σου κι ας μην τους γνωρίσεις ποτέ.
Το ζήτημα τελικά είναι το δικαίωμα.
Αν το διεκδικήσεις μέχρι τέλους, το καις μέσα στην προσπάθεια.
Αν το ζητήσεις, μπορεί να σου δοθεί.
Μπορεί και όχι.
Κι αν σου δοθεί, θα είναι ένα.
Μία μόνο ευκαιρία για να καταστραφείς μαζί με έναν άνθρωπο.
Και πρέπει να την διαχειριστείς μοναδικά αν θες να μαθευτεί η αλήθεια.
Ωστόσο το τίμημα δεν είναι ποτέ ο πόνος.
Το πραγματικό τίμημα είναι η απώλεια της αλήθειας σ' έναν λανθασμένο συγχρονισμό προθέσεων.
Κι όλο αναρωτιέμαι
πως να χωρέσω τα αντίθετα που ζουν με την ίδια ένταση
σε αυτό που λέγεται σωστό.
Κι όλο ψάχνω να το ορίσω μα εκείνο πάντα άλλο είναι και όχι αυτό που μπορώ να μαντέψω.
Και έτσι καταλήγω να σέρνομαι πίσω από μια ειλικρίνεια που δεν σιωπά ποτέ.
Όχι στις λέξεις μα στις προθέσεις.
Απολογισμός τελικά.
Όχι με βάση τον χρόνο αλλά το εγώ του παρόντος.
Λίγο πριν τις δώδεκα.
Η αλλαγή έχει ήδη συντελεστεί κι ας με ειρωνεύονται οι δείκτες.