Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011
Ραντεβού
Τη στιγμή που αποφασίζεις
να δοκιμάσεις τον τρόπο που κυκλοφορεί η ζωή
της εποχής
ανάμεσα στο νου και στην καρδιά
και να ακολουθήσεις διαδρομές
που ουδέποτε κρύβουν πληγές για την δική σου μοίρα
έρχεται πάντα
ένα τραγούδι
που σε γεννάει από την αρχή
με έναν καθρέφτη μπροστά
ώστε να βλέπεις
τον θάνατο του λάθους
και την ανάσταση της αλήθειας σου.
Πάντοτε ανυποψίαστη και ανάμεσα
στο πλήθος.
Για να υπάρχουν μάρτυρες.
Για να μην τολμήσω να αρνηθώ
τον εαυτό μου στη σιωπή.
Αυτό το ραντεβού τηρείται
με τρομακτική ακρίβεια από νωρίς.
Και εγώ κατάλαβα αργά
ότι το αίμα
δεν επιδέχεται ανατροπές.
Το μόνο που θέλει είναι
μια διέξοδο να ρέει
και ένα αδιέξοδο
να μηδενίζει και ξανά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου