Όλα ή τίποτα

Οι παράλληλες πραγματικότητες θα σου γνέφουν ακόμη και όταν πίνεις τον καφέ σου ή βάζεις το παλτό σου. Είναι εκεί γιατί ξέρεις να τις βλέπεις. Μπορεί και να γεννήθηκες με αυτή τη γνώση αν και στην μοίρα ποντάρω ελάχιστα. Και ενώ οι πραγματικότητες που αντιλαμβάνεσαι είναι πολλές, ο χρόνος που ξοδεύεις για αυτές είναι ένας.
Ένας και μοναδικός.
Στο παρελθόν τον είχα διχοτομήσει για να έχω αναπνοή για δυο εαυτούς. Και πίστευα μέσα μου πως τον ελέγχω και δεν με ελέγχει. Πως τον νικάω όσο με νικάει και έτσι το άθροισμα της πραγματικότητας βγαίνει μηδέν και όχι υπερ του .
Οι άνθρωποι που τολμούν να τον αμφισβητήσουν,τιμωρούνται πάντα σε ανύποπτο χρόνο. Χτίζουν σπίτια ολόκληρα πάνω σε νερό και το μαθαίνουν την μέρα της ξηρασίας.
Και αυτός είναι ένας πόνος που δεν χωράει μόνο σε ένα σώμα.
Η εμμονή μου με τον χρόνο με οδήγησε ένα βράδυ σε ένα κλειστοφοβικό,σκοτεινό μέρος για ένα ραντεβού με το παρελθόν. Ένα κομμάτι του που απέρριψα και το κλωτσούσα για πολύ καιρό όποτε εμφανιζόταν στον δρόμο μου. Και ανακάλυψα πως όλα μου τα γιατί λυτρώνονταν σε μια μόνο φράση: όλα ή τίποτα. Τότε δεν γνώριζα γιατί επέλεξα τον εαυτό που κουβαλάω σήμερα από τον άλλο που άφησα να κοιτάζω από μακριά και ασφαλής.
Και αν είχα ακούσει τότε εκείνο το τραγούδι ίσως και να περνούσαν πιο όμορφα τα βράδια.
Όμως η σχέση μου με τον χρόνο ήταν είναι και θα είναι καταστροφική.
Ό,τι αποφεύγω, με κυνηγάει και με προδίδει την επόμενη στιγμή.
Ό,τι με αποφεύγει, το κυνηγάω και το προδίδω την επόμενη στιγμή.
Μέχρι να έρθει μια αρχή πιο βαριά από μένα και να τα αλλάξει όλα.
Μια αρχή που δεν θα με αναγκάσει να αποδείξω στην ζωή πως ήρθε.
Μια αρχή που η ζωή η ίδια θα μου αποδείξει πως είναι εδώ.
Γιατί μόνο τότε θα είναι αλήθεια.
Σε όλες τις πραγματικότητες.