Σάββατο 11 Μαΐου 2013


Ωραία που πέφτει η ησυχία στο σώμα.
Ούτε δάκρυα ούτε ρίγη ούτε η ηδονή της λύτρωσης.
Όλα κλεισμένα σε ένα άδειο λευκό δωμάτιο ασφαλείας.
Ελπίζω να το γκρεμίσω πριν το αγαπήσω.

(Το ότι γράφω ακόμη εδώ πέρα και δεν έχω καταστρέψει τόσο παρελθόν θα το πάρω για καλό.
Nα δεις που θα το αποδεχτώ στο τέλος)

3 σχόλια: