Αναθεώρηση

Τον τελευταίο καιρό το παρόν μου καθρεφτίζεται στο παρελθόν. Ζω το σήμερα με πρόσωπα μιας άλλης εποχής. Μιας εποχής που έχει κάνει τον κύκλο της και στο τέλος γράφτηκε το συμπέρασμα της. Τα δεδομένα, όμως, άλλαξαν και θα αλλάζουν. Από δω και στο εξής, τα βαφτίζω μεταβλητές για να μην απορώ.

Έχω μαζέψει ένα παρελθόν που δεν μου ταιριάζει και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Πριν δυο χρόνια αποφάσισα να του γυρίσω την πλάτη και να ξαναγεννηθώ σε ένα παρόν που θα είχα σχεδιάσει εγώ. Καταστράφηκα. Ποιος το έχει καταφέρει μέχρι σήμερα για να το καταφέρω εγώ;
Η ηλικία των 20 δεν θα σταματήσει να με εκπλήσσει ποτέ.

Όσα βιώματα με έχουν σχηματίσει μέχρι σήμερα ζωντάνεψαν ξανά απ' τους ανθρώπους που τα προκάλεσαν. Οι καλημέρες της ευγένειας, τα "thanks" και όχι ευχαριστώ, τα βλέμματα που προσποιούνται προσοχή, το βάρος της παρουσίας που αποκαλύπτει κάθε λεπτό την μοναξιά. Όλα στο ίδιο χρώμα που τα άφησα. Όλα ευθυγραμμισμένα σε ένα μήκος κύματος που παρεμβαίνει στο παρόν. Πάλι.

Αυτή τη φορά, όμως, κάτι δίνει νόημα σε αυτή την σειρά συναναστροφών. Και αυτή η διαφορά δεν ξέρω αν οφείλεται σε μένα ή σε εκείνες. Ξέρω, όμως, ότι συμβαίνει. Ίσως με τον καιρό να απέκτησαν κάτι από μένα και εγώ από εκείνες. Ένα κομμάτι που συναντάς μετά από μια φράση που γνωρίζεις μόνο εσύ και ο άλλος γιατί είναι αστεία κι ας ακούγεται καθημερινή. Ένας ολόκληρος κόσμος που κάθε τόσο ζωντανεύει και πεθαίνει μπροστά σου με ένα οικείο βλέμμα, σχεδόν δικό σου. Μπορεί, ακόμη, και να αποδέχτηκε ο ένας τον άλλον δημιουργώντας μια σύμβαση από επιλογή. Και ως γνωστόν η ασφάλεια του συμβιβασμού προκαλεί ενοχές, όπως και κάθε ασφάλεια. Εδώ, όμως, σου ανήκει και της ανήκεις. Είναι κεκτημένο.
Ίσως, πάλι, και να μην έφυγαν ποτέ από μέσα μου· μόνο από δίπλα μου.
Ίσως.

Η μνήμη χωρίς κενά είναι σκέτος θάνατος.
(Τάδε έφη ο συγγραφεύς Χρήστος Οικονόμου.)

Συμπέρασμα δεύτερο.
Το παραθέτω δίπλα στο πρώτο.
Δεν σβήνω το πρώτο.
Είμαι ανυπόμονη και θα βιαστώ να επιβεβαιώσω ένα από τα δυο.
Τα κενά δεν χρειάζονται ούτε διαγραφή ούτε γέμισμα.
Μόνο χώρο.
Κάποιος λόγος θα υπάρχει που τα φωνάζουν έτσι.