Μηδέν

Δεν ησυχάζουμε όπως πρώτα.
Τα βράδια μπροστά στην τηλεόραση έχουν αποτέλεσμα, δεν λέω.
Όμως κάποτε ο χρόνος μας έκανε την χάρη και γινόταν δικός μας.
Τον κάναμε ό,τι θέλαμε.
Από παιδικά καλοκαίρια μέχρι οικογένεια.
Και όταν χτυπούσε το τηλέφωνο ή φώναζε λίγο ο γείτονας
βρισκόμασταν πάλι μπροστά από την τηλεόραση.
Με το μυαλό μηδενισμένο και την καρδιά να ελπίζει.
Τώρα;
Τώρα εκείνο το μηδέν έχει γίνει ένα στην κλίμακα της απόστασης.
Τώρα έχουμε χάσει μια μονάδα ελευθερίας.
Το δικαίωμα στην εσωτερική αφετηρία.
Και όσο περνάει ο καιρός ποιος ξέρει πόση πρόσβαση
θα έχουμε στην απόσταση.
Γιατί η απόσταση είναι θέμα χρόνου.
Ακόμα και αν μετριέται σε χιλιόμετρα.