Γνωστή Συγκυρία

Δυο άνθρωποι.Ένα συναίσθημα.Ένας κόσμος να το αγαπά.Ένας κόσμος να το παίρνει μακριά.
Και ίσως ένας κόσμος να περιμένει να το δεχτεί όπως είναι όταν ξαναγυρίσει.

Και κάπου εδώ αρχίζει η αναδρομή στο παρελθόν.Αυτή που όταν σε ρωτάνε αν συγκρίνεις μεταξύ τους τα πρόσωπα λες ένα μεγαλοπρεπές "όχι" και όταν το βλέμμα σου πέσει στο φωτισμένο δρόμο στην διαδρομή για το σπίτι κάνεις την βαρβάτη (αυτο-)κριτική.Όχι για να βγει ένας κανόνας που θα σε γλιτώνει από απώλειες.Για να μάθεις να διαβάζεις σωστά τα αποτυπώματα που κουβαλάς από παλιά και να αποφασίσεις αν θα τα ξαναπερπατήσεις ή όχι.Aυτή την φορά,όμως,σε καινούργιο δρόμο με καινούργια παππούτσια.

Έχεις την επιλογή να πορευτείς μαζί του(αν σε θέλει).Με όποιο τρόπο η πραγματικότητα στο επιτρέπει.Αν το ακολουθείς από μακριά να προσπαθείς να το φέρνεις όσο πιο κοντά μπορείς.Αν το ακολουθήσεις από κοντά να είναι τέτοιο ώστε να μην το αισθάνεσαι μακριά.Σε κάθε περίπτωση αυτό κάνει ότι θέλει.Παραδέξου το.

Αν ήταν να επιλέξω τι θα έκανα;Δεν τίθεται τέτοια ερώτηση.Eκείνα σε διαλέγουν πάντα...