Μέχρι σήμερα πίστευα ότι ο πιο απλός τρόπος επικοινωνίας είναι οι λέξεις.Από σήμερα ψηφίζω ανάλογα με τον φορέα τους και όχι με τις ίδιες.Και πάλι επιφυλάσσομαι.
Κάτι ύποπτο συμβαίνει με τις λέξεις.Μετράνε τόσους αιώνες ζωής που ίσως αισθάνονται γερασμένες και γκρινιάζουν δημιουργώντας παρερμηνείες.Μπορεί,όμως,να μας κρατάνε και κακία που τις κόψαμε στα δυο για να γλιτώνουμε χρόνο.Και σωστά(;) πράξαμε καθώς μόνο από τις λέξεις μπορούμε να κερδίζουμε χρόνο πια.Υποψιάζομαι ακόμη ότι έχουν παράπονα μαζί μας γιατί ξεχάσαμε κάποιες αγαπημένες τους και κρατάμε συντροφιά μόνο στις μοντέρνες.Γι'αυτές που χρησιμοποιούμε λάθος,ούτε λόγος.
Έτσι και εμείς αλλάξαμε απέναντι τους.Τίποτα από ό,τι ειπώνεται δεν αφορά τις λέξεις.Λειτουργούν πλέον σαν κομμάτια από παζλ για να σχηματίζουν το προφίλ της εκάστοτε συγκυρίας.Το μήνυμα των λέξεων κρύβεται πια στον τρόπο που το φανερώνουμε.Στο βλέμμα,στο ύφος,στην γκριμάτσα.Ποτέ πια στην ίδια την λέξη.Είμαστε ρόλοι με αντίληψη που διαλέγουμε τις κατάλληλες λέξεις για να παίξουμε μια σκηνή αντάξια των προσδοκιών της,όχι των δικών μας.Εφόσον αρνούμαστε να επικοινωνούμε συνειδητά,θα συμβαίνει ασυνείδητα.Και μόνο όποιος έχει πρόθεση να χτίσει έναν κοινό κώδικα μετάφρασης με τον άλλον θα το αντιλαμβάνεται. Το ευτύχημα είναι πως όποιος τολμήσει να τις φέρει στα μέτρα του θα το τολμάει για μια ζωή.Είναι θέμα προτεραιοτήτων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου