Δεν θα σταματήσει να με εκπλήσσει ποτέ η ανάγκη των ανθρώπων για εξουσία.Όχι μόνο αυτή που σου δίνει μια μαγική καρέκλα να λειτουργεί ως άλλοθι για να δίνεις διαταγή ακόμα και για ένα ποτήρι νερό.Για εκείνη που λειτουργεί άτυπα.Την πιο επικίνδυνη.
Η εξουσία που δρα υπογείως ασκείται σε ανθρώπους που κουβαλάνε λίγα μόνο χρόνια στην πλάτη τους από εκείνους που κουβαλάνε χρόνια για χρόνια.Και εδώ αρχίζει μάχη αλλά πάντα με το γάντι.Μην φανεί ο μεγάλος μικρός και ο μικρός μικρότερος.Το τι είναι ο καθένας τους δεν θα το μάθουμε ποτέ μέχρι ένας από τους δυο να κάνει την αρχή και να μείνει με το χέρι γυμνό.Και ποιος κάνει την αρχή;Ο μικρός βέβαια.Ξέρεις εσύ κανέναν μεγάλο που να έχει παραμείνει ο εαυτός του μέσα από έναν κόσμο που χτίζεται με υποδείξεις;
Τότε είναι που έρχεται η αποκάλυψη.Τώρα οι άγραφοι κανόνες δεν ισχύουν γιατί ακυρώθηκαν από μια αλήθεια.Και οι δυο μένουν εκτεθειμένοι.Ο μεγάλος δεν αντέχει τον μικρό που τον πρόδωσε αιφνιδιαστικά.Ο μικρός αδυνατεί να πιστέψει ότι δεν μπορεί να ξεστομίσει την αλήθεια από τόσο νωρίς.
Εσύ τώρα θα μου πεις πως όταν μεγαλώσω θα γίνω ίδια με εκείνους που τώρα δικάζω.Και γω θα σου πω δίκιο έχεις.Θα μου στερήσεις και το δικαίωμα να ελπίζω;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου