Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010
Έξω
Απέκτησα καινούργια συνήθεια, στο είπα;
Τα βράδια που όλοι κοιμούνται και μένω μόνη μου μπροστά μου
ανοίγω το παράθυρο (αυτό που κάνω λέγεται αδυναμία)
κάθομαι στο πάτωμα (ναι στο πάτωμα)
και χάνομαι στον ουρανό.
Δεν αναπολώ έρωτες, αν αυτό νομίζεις.
Προτιμώ να τους ονειρεύομαι, γι' αυτό μάλλον.
Ξέρεις τι κάνω;
Με βγάζω από τα μέτρα μου.
Προσπαθώ να αναμετρηθώ με το σκοτάδι που με κοιτάζει.
Και ξέρεις τι διαπιστώνω;
Ότι μπορώ και το νικάω.
Και ξέρεις γιατί;
Γιατί το σκοτάδι που κρύβω μέσα μου είναι μεγαλύτερο από αυτό που απλώνεται μπροστά μου.
Θες να σου πω που το βρήκα για να νικάς και εσύ τις νύχτες;
Ακολούθησε τους κύκλους της ζωής και μείνε απ' έξω.
Μην ξανακούσω κλάματα.
Δεν έχεις δικαιολογία.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου