Τελικά

Δεν ξέρω πως μετράς εσύ την νύχτα. Σε τσιγάρα, σε τραγούδια, σε αναπνοές ή σε βλέμματα που κοιτάζουν φωτογραφίες και έπειτα χάνονται με όποια λύπη περάσει από μπροστά τους. Εγώ την νύχτα την μετρώ με τα φινάλε του οτιδήποτε. Κάθε μια νύχτα όλα πρέπει να έχουν να δηλώσουν κάτι που την μέρα αγνοούν ή αποφεύγουν. Για να έχει νόημα ο χρόνος της μέρας. Για να έχει τελεία το τέλος στο τέλος. Άρα τι ψυχή έχει μια νύχτα στους αιώνες; Ό,τι ψυχή έχει μια νύχτα στο τέλος της. Αρκεί να την σκοτώνεις τελικά. Την νύχτα. Όσο για την ψυχή δεν σου υπόσχομαι. Το μόνο που ξέρω είναι πως μια εφηβεία που δεν σκοτώθηκε νωρίς ποτέ δεν θα τελειώσει. Μην την γυρέψεις στο δέρμα, είναι κρίμα.