Ανύποπτα

Τότε στην σκάλα, έγινες απάντηση σε μια απορία που δεν ξεστόμισα ποτέ.
Κάθε μέρα με πρόδιδε χωρίς έλεος και χωρίς τέλος μπροστά σε εμένα και εγώ απάντηση δεν είχα.
Τώρα, όποτε δεν με ορίζω και συναντώ τυχαία μια αρχή μου, στέκεσαι δίπλα της
κλείνοντας το μάτι.
Όπως έκανες στο διπλανό κάθισμα στο φανάρι.
Όπως κάνεις πάντα.