Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011
Υπόλοιπο
Όλη μας την ζωή
θα προσπαθούμε να ξεπληρώσουμε
το χρέος
του παρελθόντος
ετεροχρονισμένα.
Εκείνη τη στιγμή τα ταμεία
θα είναι κλειδώμενα ή
κατεστραμμένα.
Θα τα συναντήσουμε στο χρόνο
όταν δεν θα έχουν χώρο για
την δική μας κατάθεση.
Θα έχουν γίνει ζωή και εκεί οι
καταθέσεις απαγορεύονται από όσους
δεν ανήκουν σε αυτή.
Και εμείς θα ζούμε κουβαλώντας
ένα υπόλοιπο μέχρι τον θάνατο.
Θα το ακουμπάμε στους ανθρώπους
έτοιμοι να ξεχρεώσουμε
και εκείνο θα πολλαπλασιάζεται.
Γιατί όσο περνάει ο καιρός
το υπόλοιπο μεγαλώνει και αλλάζει σχήμα
ενώ η σωτηρία μας μικραίνει.
Γιατί το υπόλοιπο μηδενίζει
σε ένα και μοναδικό ταμείο
που κλείδωσε την επόμενη στιγμή
που δημιουργήθηκε.
Χρωστάω.
Και δεν έχω κρατήσει ούτε μια απόδειξη.
Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011
Eξ όψεως
Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011
Κλειστό
Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011
Ραντεβού
Τη στιγμή που αποφασίζεις
να δοκιμάσεις τον τρόπο που κυκλοφορεί η ζωή
της εποχής
ανάμεσα στο νου και στην καρδιά
και να ακολουθήσεις διαδρομές
που ουδέποτε κρύβουν πληγές για την δική σου μοίρα
έρχεται πάντα
ένα τραγούδι
που σε γεννάει από την αρχή
με έναν καθρέφτη μπροστά
ώστε να βλέπεις
τον θάνατο του λάθους
και την ανάσταση της αλήθειας σου.
Πάντοτε ανυποψίαστη και ανάμεσα
στο πλήθος.
Για να υπάρχουν μάρτυρες.
Για να μην τολμήσω να αρνηθώ
τον εαυτό μου στη σιωπή.
Αυτό το ραντεβού τηρείται
με τρομακτική ακρίβεια από νωρίς.
Και εγώ κατάλαβα αργά
ότι το αίμα
δεν επιδέχεται ανατροπές.
Το μόνο που θέλει είναι
μια διέξοδο να ρέει
και ένα αδιέξοδο
να μηδενίζει και ξανά.
Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011
Όνομα

Ελπίζω όλη μου την ζωή να μην την περάσω μετρώντας πιθανότητες.
Να σκοτώνω μια, να γεννιούνται εκατό.
Να χορεύουν νεκρές και ζωντανές σε ένα άπειρο που μιλάει συνεχώς.
Αυτή η μανία να προσπαθώ να ορίσω και να οριστώ.
Ελπίζω η ζωή να έρθει να με ορίσει.
Με όση ειλικρίνεια και δικαιοσύνη μου αρμόζει.
Αλλά ας είμαι κάτι ολόκληρο.
Καλό ή κακό.
Δυνατό ή ασθενές.
Ας έχει όνομα.
Όχι κάτι ανάμεσα.
Θα με καταπιούν τα ενδεχόμενα.
Να σκοτώνω μια, να γεννιούνται εκατό.
Να χορεύουν νεκρές και ζωντανές σε ένα άπειρο που μιλάει συνεχώς.
Αυτή η μανία να προσπαθώ να ορίσω και να οριστώ.
Ελπίζω η ζωή να έρθει να με ορίσει.
Με όση ειλικρίνεια και δικαιοσύνη μου αρμόζει.
Αλλά ας είμαι κάτι ολόκληρο.
Καλό ή κακό.
Δυνατό ή ασθενές.
Ας έχει όνομα.
Όχι κάτι ανάμεσα.
Θα με καταπιούν τα ενδεχόμενα.
Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)