Από μακριά

Αφιερωμένο στους όμορφους καθρέφτες μου.

Είσαι εσύ που κρατάς

Την συγκίνηση της δικής μου γιορτής

Κλειδωμένη σε κάθε σου λέξη

Ειπωμένη με κάθε σου βλέμμα

Είσαι εσύ που εξηγείς

Την απορία της πιο κρυφής σκέψης

Σε χρόνο πλήρως φανερό

Σε τόπο τελείως κοινό

Είναι που δεν έχω άδεια από την συγκυρία

Να πλησιάσω τον εαυτό σου όσο θέλω

Αρκούμαι μόνο να αγγίξω το πρόσωπο σου

Με ένα φιλί που επιτρέπεται.

Απ’αυτά τα έτοιμα.

Και όταν γυρίσω σπίτι

Θα είμαι πιο άδεια

Και από τον σκοτεινό δρόμο που περπάτησα.

Ποιο το όφελος?

{Αυτό ακριβώς...}