Τελευταία σαν να κατέληξα.
Και περπατάω σε αυτόν τον δρόμο καιρό τώρα.
Όσοι δεν πλήγωσαν, πέρασαν και δεν έμειναν ποτέ.
Ακόμα χειρότερα, έπεισαν ότι έμειναν.
Η συνήθεια είναι η ψευδαίσθηση του πόνου και της χαράς.
Μια παρουσία που έχεις αγκαλιάσει προτού ανοίξεις τα χέρια.
Όχι.
Δεν θέλω ανακούφιση στο χαμό κάθε ανθρώπου.
Θέλω να μου στοιχίζει.
Ο χρόνος είναι μετρήσιμος.
Σημασία έχει να αφήνεις το αίσθημά σου να το νιώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίτε ανακούφιση, είτε πόνος, είτε απόγνωση.
Μην κατηγορείς το αίσθημα.
ΑΠόλαυσε την παρουσία του
Η ανακούφιση δεν είναι συναίσθημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι απόδειξη λανθασμένης επιλογής.
Αν ήταν συναίσθημα, θα είχε μείνει έστω και η σκιά του.
Μην είσαι απόλυτη, Εύη Αργυρίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔήμητρα
Υ.Γ. Χαχαχα!
Αγαπώ σε :)
ΑπάντησηΔιαγραφή