Στα 60

Θα έχω αναθεωρήσει τόσο πολύ την ζωή που θα έχω καταλήξει στην πρώτη μου γνώμη.
Θα έχω την ίδια κακή σχέση με τον χρόνο και θα θεωρώ όσους τον ξόδεψαν άσκοπα τους πιο άπληστους ανθρώπους επί γης.
Θα περπατάω ατελείωτες ώρες για να κουράζομαι και έτσι θα βαριέμαι λιγότερο.
Θα έχω περάσει μια ελαφριά κατάθλιψη στα 50.
Θα ξεκινάω ένα βιβλίο το ξημέρωμα και θα το παρατάω στην πρώτη σελίδα γιατί θα νυστάζω.
Θα το συνεχίζω το πρωί με τον καφέ και θα το παρατάω πάλι στην πρώτη σελίδα γιατί θα μου θυμίζει κάτι που πρέπει να ονειρευτώ μέχρι να φύγει.
Θα μικροδείχνω και τα μαγουλά μου, αν και κρεμασμένα, θα μου χαρίζουν παιδικότητα.
Θα συνεχίζω να πιστεύω πως το " Όλες του κόσμου οι Κυριακές" της Χαρούλας είναι το πιο ερωτικό τραγούδι ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Θα νιώθω ενοχή για πράγματα που δεν έχω κάνει και θα μετανιώνω για πράγματα που έκανα επειδή δε μπορούσα να μην τα κάνω.
Θα έχω σωθεί από την τρέλα λόγω των αντίθετων κόσμων που επικρατούν το ίδιο μέσα μου και μου χαρίζουν μια παράλογη ισορροπία.
Θα έχω ζήσει τον μεγάλο έρωτα και θα ξαναβρεθούμε ανύποπτα σε ένα σταθμό του τρένου όπως στις ταινίες.
Θα φτιάχνω αμέτρητα σενάρια με αναμνήσεις ετών και θα παραμυθιάζομαι μόνη μου.
Θα συνεχίζω να θεοποιώ τους καλλιτέχνες που ερωτεύτηκα και δεν θα έχω καμία διάθεση να τους απομυθοποιήσω.
Θα γελάω με τους περαστικούς, θα πιάνω φιλίες με τον μπακάλη της γειτονιάς και θα γκρινιάζω με όσους έχουν μείνει δίπλα μου ότι γεράσαμε.
Θα ζώ.