Έχω την εντύπωση ότι ο καθένας δημιουργεί έναν κώδικα επικοινωνίας με την γραμμή του χρόνου. Τουλάχιστον όποιος έχει τρόπο να σκιαγραφεί την γραμμή του. Και μην γελιέσαι. Η γραμμή του χρόνου δεν είναι απλή ούτε προφανής. Είναι μία, είναι ευθεία αλλά τα σημεία αναφοράς σχηματίζουν μια πιο έντονη γραμμή πάνω στην υπάρχουσα και την αφανίζουν χωρίς να την διαγράφουν. Χαρίζουν αφετηρία και τέρμα σε όποιο σημείο της διαδρομής και αν βρίσκεσαι. Και εγώ την περπατούσα με απόλυτο σεβασμό για όση επίγνωση μου χάριζε στα σημεία. Όμως εδώ υπάρχει εκδίκηση. Χωρίς προσχήματα και με ένα μαχαίρι έτοιμο κάτω από κάθε ομορφιά. Εδώ η γραμμή διακόπτεται και τα κενά γεμίζουν παρελθόν. Πιο άγριο και πιο βαρύ από ποτέ. Και όταν το παρελθόν εκδικείται, το παρόν αιμορραγεί και από τις δυο μεριές. Και από το τότε και από το τώρα. Και εγώ, ξέρεις, με το τίμημα δεν είχα ποτέ πρόβλημα. Ποτέ. Και ίσως αυτό να πληρώνω. Την υπεροψία μου απέναντι στο μέγεθος κάθε τιμήματος. Αν είναι αυτός ο λόγος που ο κύκλος αίματος δεν κλείνει και επαναλαμβάνεται μεγαλώνοντας το χάσμα, λυπάμαι. Είναι πολύ αργά για να αλλάξω συνείδηση. Και ας με ξυπνήσει το μοιραίο τίμημα κάποια μέρα πιο σκοτωμένη από ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου