Αγόρια

Όλη η τρυφερότητα της παιδικής και εφηβικής ηλικίας κρύβεται στα πρόσωπα των αγοριών.
Πίστεψε το και κάνε στην άκρη την πρώτη σου απόρριψη. Έχουν μια απλότητα που δεν συναντάς σε καμιά άλλη ηλικία και σε καμία γυναίκα.

Αγόρια που μόλις άρχισαν να αναζητούν το άλλο φύλο. Με παπούτσια αθλητικά, ντύσιμο πρόχειρο και πολύ συχνά αταίριαστο. Με την μυρωδιά του ζελέ και της κολόνιας να σε γεμίζει και ένα πρόσωπο σχεδόν γυναικείο. Κόκκινα χείλη και ροζ στρογγυλά μάγουλα. Προχωρούν στους δρόμους με τα ακουστικά στα αυτιά και κλωτσάς τις αναμνήσεις σου από το νου.

Δεν σου μιλάω για εκείνα που γεννήθηκαν άντρες και γίνονται στην συνέχεια κάτι άλλο, ξένο. Αλλά για εκείνα τα ντροπαλά που σε κοιτάνε με μάτια γεμάτα αγωνία και ομορφιά. Όταν τους φανερώσεις πως γνωρίζεις την επόμενη κουβέντα τους, σε κοιτάζουν έκπληκτα και αμήχανα. Και δεν κάνουν τίποτα για να το κρύψουν. Γι' αυτό λάμπουν.

Την στιγμή, όμως, που γίνονται πέρα για πέρα συγκινητικά είναι όταν συναντηθούν με το άλλο φύλο. Είναι τόσο φανερή η επιρροή που έχουν δεχτεί που μοιάζουν σχεδόν ηττημένα. Κι ας χαρίζουν ένα φιλί εκείνη την ώρα στο κορίτσι τους. Κι αν τυχόν δεχτούν κάποια απόρριψη, σχηματίζεται στο πρόσωπο τους μια αντρική, πρωτόγνωρη θλίψη που εκφράζεται με έναν ειλικρινή και αυθεντικό τρόπο. Με δάκρυα ή χωρίς, πενθούν την ευαίσθητη σκληρότητα που οφείλει να τους διακρίνει.

Τα αγόρια γίνονται άντρες σε ανύποπτο χρόνο.
Ποτέ δεν ξέρεις πότε τελειώνει η αλήθεια της απλότητας τους.
Όποτε κι αν τελειώσει, θα το καταλάβεις όμως.
Θα είναι τόσο απλό.