Μεσημέρι

Τα μεσημέρια δεν μπορώ να υπάρχω.
Κάθε μεσημέρι ο ίδιος ήλιος
φωτίζει επιφάνειες που επιβιώνουν
στο βυθό μου.
Ό,τι κι αν υψώνεται μπροστά
μια ακτίνα του φτάνει πάντα χαμηλά
κι αντανακλάται μέσα μου.

Μέχρι να απορροφηθεί,

κάτι ουρλιάζει.