Απάντηση

Ό, τι είμαι εν δυνάμει, έγινε πραγματικότητα.
Σε μια ώρα.
Σε μια σκηνή πρωτόγονη
με δυο χέρια, ένα παλτό και μια
φωνή πιο αυθεντική και
από το ξύλινο γραφείο.
Και όπως κάθε φορά που
συντελείται εκείνο
που σε εξηγεί
σε ανύποπτο χρόνο,
ο κύριος με το
λευκό πουκάμισο
μου χάρισε ένα παραπάνω βλέμμα.
Έτσι κατάλαβα πως την ζωή μου
την έχω πληγώσει σωστά.